‘
Լիհայ համալսարանի միջազգային հարաբերությունների ֆակուլտետի դասախոս, քաղաքագետ Արման Գրիգորյանը ֆեյսբուքում գրում է.
Էս էլ Քաջազնունու պատասխանն էն մարդկանց, որքեր համարում են, որ քաղաքական ուժը ոչ թե օրակարգ պետք է ստեղծի ու առաջնորդվի իր օրակարգով, այլ կուրորեն հետևի հարափոփոխ հասարակական տրամադրություններին. «…Ծրագրվում էր ու պահանջվում մի լայնածավալ պետություն, մի մեծ Հայաստան` Սև ծովից մինչև Միջերկրականը, Ղարաբաղի լեռներից մինչև արաբական անապատները։ Որտեղի՞ց ծնունդ առավ աշխարհակալական այս ապշեցուցիչ պահանջը։ Ոչ Հայաստանի կառավարությունը, ոչ էլ պետական կյանքին ուղղություն տվող կուսակցությունը` Հ. Յ. Դաշնակցությունը, մտքով անգամ չէին անցկացրել այդպիսի մի ցնորամիտ, տղայական ծրագիր։ Հակառակը, մեր պատվիրակությունը իբրև հրահանգ, Երևանից տարել էր շատ համեստ պահանջներ` համապատասխան մեր շատ համեստ կարողություններին։ Ինչպե՞ս պատահեց ուրեմն, որ պատվիրակությունը ստորագրեց ու ներկայացրեց «ծովից ծով» պահանջը։ Տարօրինակ ու միանգամայն անհավատալի է թվում, բայց փաստն այն է, որ հայկական Փարիզը որոշեց այդ և մեր պատվիրակությունը պարզապես տարվեց գաղութներում տիրող հոսանքով, ենթարկվեց դրսի ազդեցություններին և թույլ տվեց ահաբեկելու իրեն, մի բան, որ այնքան ծանոթ է մեզ»։
‘