‘
Բույրի հիշողությունը, հիվանդության նման, ունի պատմություն: Բայց բույրի հիշողությունն անհատականորեն է կապվում յուրաքանչյուր մարդու հետ, թեև բույր-մարդ փոխհարաբերությունները միշտ չէ, որ հարթ են: Եթե անհատը փնտրում է իր օծանելիքը, ապա բույրը փնտրում է իր կատարյալ կրողին…:
…«Այդ ընթացքում արգելափակոցից այնկողմ գտնվող ժողովուրդը ահագնացող ցինիզմով տրվում էր զգացմունքային արբեցմանը, որը Գրենույի հայտնվելու պահին տիրեց բոլորին: Նա, ով նրան նայելիս միայն կարեկցանք ու գորովանք էր զգում, այժմ համակվել էր փափագով, նա, ով զարմանք ու հակում էր զգում, հասավ մինչև հափշտակվածության: Երկնագույն բաճկոնով մարդը բոլորի առջև կանգնեց որպես ամենակատարյալ աստված…»:
«Անտարես» հրատարակչության «Օտար***գիր» մատենաշարով լույս ընծայված Պատրիկ Զյուսքինդի «Օծանելիք. մի մարդասպանի պատմություն» վեպը, Կարլեն Մատինյանի թարգմանությամբ, հարցրեք գրախանութներում:
‘