‘
Նախքան մարելը իր կրողին ֆիզիկապես ոչնչացրած Սիրո համար միշտ էլ արձան են կանգնեցնում: Ու սերը դառնում է լեգենդ՝ առանց կյանքի, ապրում, հպումի, բաժանում-միացումի: Այլ կերպ ասած՝ հսկայական գովազդային պոստեր, որն ընդամենը մեկ երևացող մակերևույթ ունի: Մակերևույթ, որի վրա տարբեր, հաճախ՝ ոչ պարկեշտ դիրքերով երազում են հայտնվել բոլորը: Իսկ սիրո իմիտացիան սիրուց առավել տեսանելի է, քանի որ «թշվառությունն է հոժարում դրան և ոչ թե կամքը»: Իսկ սե՞րը… Ընդամենը հարյուր մետրանոց վազքուղու կանգառ է… Կանգառ, որը չգիտես որտե՞ղ է գտնվում՝ սկզբո՞ւմ, թե՞ վերջում…
ՄԵՐԿՈՒՑԻՈ …
Այդ խելագար սերը նման է մի մեծ տխմարի, որ լեզուն դուրս հանած՝ վեր ու վար է վազում իր գավազանը մի ծակ խրելու համար*:
ԲԵՆՎՈԼԻՈ
Այդտեղ կանգ առ, այդտեղ կանգ առ:
ՄԵՐԿՈՒՑԻՈ
Կուզես, որ խոսքս կիսա՞տ թողնեմ:
ԲԵՆՎՈԼԻՈ
Վախենում եմ, որ պատմությունդ շատ երկարացնես:
ՄԵՐԿՈՒՑԻՈ
Օ՜, սխալվում ես, ես ուզում էի կարճացնել, որովհետև հասել էի իմ պատմության ամենախորը տեղը և, ճշմարիտն ասած, մտադիր էի շուտով ավարտել**…:
*Բացահայտ սեքսուալ ակնարկ է:
**Մերկուցիոն շարունակում է սեքսուալ ենթատեքստով խոսել:
«Անտարես» հրատարակչության կողմից «Լիակատար Շեքսպիր» մատենաշարով լույս ընծայված Ու. Շեքսպիրի «Ռոմեո և Ջուլիետ» պիեսը՝ Խաչիկ Դաշտենցի թարգմանությամբ, Զավեն Բոյաջյանի խմբագրությամբ և ծանոթագրություններով՝ հարցրեք գրախանութներում:
Խորագրի պատասխանատու՝ Հովհաննես Թեքգյոզյան
‘