‘
Վերջին շրջանում Հայաստանի տնտեսության հետ տեղի ունեցած իրադարձությունները (դրամի կտրուկ անկում, գների շոշափելի աճ, կապիտալի արտահոսք) ժողովրդին մղել են է՛լ ավելի խորը դեպրեսիայի, իսկ հայաստանյան հասարակության տրամադրություններում առկա անորոշությունն աննախադեպ է:
Ի՞նչ է սպասվում Հայաստանին, մեզ, մեր գործերին: Քիչ եկամուտներ, բանկեր, վարկեր, ուսման վարձ, թանկացած ապրանքներ, դրսից ստացվող ավելի քիչ եկամուտներ: Այս մտքերն են, որ այսօր պտտվում են միջին վիճակագրական հայաստանցու ուղեղում: Բիզնես միջավայրի ներկայացուցիչները պակաս անմխիթար վիճակում չեն. բնակչության գնողունակության անկում, շուկայի փոքրացում, շրջանառու միջոցների նվազում, հարկային տեռոր, գործի եկամտաբերության փոքրացում կամ զրոյացում, նորմալ տոկոսադրույքներով վարկերի անհասանելիություն:
Ստեղծված անհուսության մթնոլորտը անհույս է ոչ այնքան խնդիրների բարդ ու անլուծելի լինելու, այլ միմիայն այն պատճառով, որ հայաստանյան ողջ հասարակությունը, անխտիր բոլորը ներքուստ գիտեն, որ Սերժ Սարգսյանի վարչախումբն անընդունակ է այս խնդիրները լուծելու հարցում: Բոլորը հասկանում են, որ իմաստ չկա իշխանության վրա հույս դնելու: Դեռ ավելին, ինչպես նախկինում, հիմա էլ Սերժ Սարգսյանն իր ընտանիքի, մերձավոր շրջապատի ու կառավարության իր ենթակաների մեծ մասի հետ ձեռքերն է տաքացնում ժողովրդին վրա հասած ծանրագույն ժամանակների հաշվին: Աշխատում է միլիոններ՝ դրամ/դոլար վայրիվերումների վրա՝ զուգահեռաբար անորոշ հաթաթաներ տեղալով ինչ-որ տարադրամային սպեկուլյանտների գլխին, մենաշնորհային ապրանքների բարձրացման շնորհիվ հավելյալ միջոցներ ստանում նույն մենաշնորհների տերերից, շարունակում քերթել գործարարությանը՝ ստիպելով նրանց հրաժարվել իրենց եկամուտներից կամ ընդհանրապես փակել իրենց բիզնեսները: Վերջիններս էլ այլ ելք չեն տեսնում, քան իրենց կապիտալը հանել Հայաստանից: Ավելին՝ կապիտալը երկրից հանում է նաև վարչախումբը, նույն այն կապիտալը, որ տարիներ շարունակ կորզում է ժողովրդից հանցավոր ճանապարհով: Միայն անցյալ տարի Սերժ Սարգսյանն ու իր վարչախումբը (չհաշված գործարար խավը) Հայաստանից դուրս է բերել կես միլիարդ դոլարից ավելի: Համեմատության համար նշենք, որ Հայաստանի պաշտպանությանը և բանակին ուղղված ծախսերն ավելի քիչ են կազմում՝ շուրջ 415 միլիոն դոլար (այսօրվա փոխարժեքով):
Տնտեսության ոլորտում լուրջ ռեֆորմների կարիք կա: Այդ ռեֆորմների համար անհրաժեշտ տնտեսագիտական միտքն ու պոտենցիալը Հայաստանում կա: Պարզից էլ պարզ է, որ Հայաստանում ուղղակի չկա իշխանություն (հետևաբար՝ նաև քաղաքական կամք ու տեսլական) այս կենսական խնդիրները լուծելու համար: Հետևաբար՝ խնդրի լուծման հիմքը միմիայն ու բացառապես քաղաքական փոփոխությունների համատեքստում է պետք փնտրել: Եթե առաջիկա մի քանի ամիսներին Հայաստանում այդ քաղաքական փոփոխությունները տեղի չունեցան, և Սերժ Սարգսյանի ողջ հանցախումբը չհեռացվեց իշխանական համակարգից՝ տեղը զիջելով ազատ ընտրություններով ձևավորված լեգիտիմ իշխանություններին, ապա Հայաստանին շատ մռայլ հեռանկար է սպասվում: Ներքին իրավիճակին գումարեք նաև արտաքին անբարենպաստ ֆոնը. լարվածության մեծացումը հայ-ադրբեջանական սահմանին, Ռուսաստան-Արևմուտք քաղաքական հակամարտության ծավալումը, ընդհանրապես՝ արտաքին քաղաքականության մեջ մանևրելու հնարավորությունների լուրջ սահմանափակվածությունը, և պատկերը ամբողջական կդառնա: Ու եթե այդ քաղաքական փոփոխությունները տեղի չունեցան, կորուստները կարող են անդառնալի լինել, բոլորի համար:
P.S. Որքան գնալով խորանա այս վիճակը, իշխանությունը, հավատարիմ իր մեթոդներին՝ փորձելու է շեղել թիրախները՝ հասարակությանը մոլորեցնելու համար: Մեղավորներ կհռչակվեն թուրքերը, ադրբեջանցիները, Արևմուտքն ու Ռուսաստանը, միջազգային դավադիրներն ու Կամբոջան: Ով ուզեք, միայն թե շեղեն սլաքներն իրենց վրայից:
‘