‘Հակասահմանադրական դրույթներ Սերժ Սարգսյանի նախընտրական ծրագրում’

1698

«Ակտիվորեն համագործակցելու ենք Հայաստանյայց Առաքելական Սուրբ եկեղեցու հետ՝ հայ ընտանիքի բարոյական նկարագրի պահպանման, մատաղ սերնդին անցանկալի ազդեցություններից զերծ պահելու և հայեցի դաստիարակություն տալու նպատակով»:

Սա հատված է Սերժ Սարգսյանի նախընտրական ծրագրի «Մշակույթ» բաժնից: 

Քաղաքացիական հասարակությամբ աշխարհիկ պետության ղեկավարի պաշտոնին հավակնող անձի նախընտրական ծրագրում նման դրույթի առկայությունը առնվազն տարակուսանք է հարուցում:
Համենայն դեպս, ՀՀ Սահմանադրության մեջ ՀՀ քաղաքացու «ընտանիքի բարոյական նկարագրին» եւ «մատաղ սերնդի դաստիարակությանը» միջամտելու եւ այդ փոխհարաբերությունները կարգավորելու լիազորություններ նախագահին (հոդվածներ 49-61) տրված չեն: Պաշտոնյան, իսկ տվյալ դեպքում երկրի նախագահը, կարող է գործել բացառապես օրենքներով սահմանված լիազորությունների շրջանակներում:  

Ավելին, Մայր օրենքի մի շարք հոդվածներ, ըստ էության, վկայում են Սերժ Սարգսյանի նախընտրական ծրագրում տեղ գտած այս դրույթների հակասահմանադրականության մասին: Մասնավորապես, Սահմանադրության 23-րդ հոդվածն ամրագրում է. «Յուրաքանչյուր ոք իրավունք ունի, որպեսզի հարգվի իր անձնական ու ընտանեկան կյանքը»:
Ծնողները (եւ ո՛չ որեւէ պաշտոնյա-խմբ.) իրավունք ունեն եւ պարտավոր են հոգ տանել իրենց երեխաների դաստիարակության, առողջության, լիարժեք ու ներդաշնակ զարգացման եւ կրթության համար (Հոդված 36):
Յուրաքանչյուր ոք ունի մտքի, խղճի եւ կրոնի ազատության իրավունք։ Այս իրավունքը ներառում է կրոնը կամ համոզմունքները փոխելու ազատությունը եւ դրանք ինչպես միայնակ, այնպես էլ այլոց հետ համատեղ քարոզի, եկեղեցական արարողությունների եւ պաշտամունքի այլ ծիսակատարությունների միջոցով արտահայտելու ազատությունը (Հոդված 26):
Ինչպես տեսնում ենք՝ ոչ բարոյական նկարագրի եւ ոչ էլ հայեցի դաստիարակության մասին խոսք Սահմանադրության ոչ այս, ոչ էլ՝ այլ հոդվածներում չկա: Իսկ նախագահը, ինչպես եւ բոլոր մյուս պաշտոնյաները, ինչպես արդեն նշեցինք, պարտավոր է իրականացնել բացառապես այնպիսի գործողություններ, որոնց իրականացման համար լիազորված է Սահմանադրությամբ եւ օրենքներով:

Ավելին, եթե ուշադիր կարդանք Սերժ Սարգսյանի նախընտրական ծրագիրը, ապա կտեսնենք՝ բացի այն, որ Սարգսյանը ակնհայտորեն նախագահի լիազորությունները գերազանցող դրույթներ է ներառել այնտեղ, նաեւ այնպիսի կետեր է ներկայացրել, որոնք ոչ թե նախագահի թեկնածուի ծրագրում պետք է լինեն, այլ՝ ավագանու անդամի կամ քաղաքապետի թեկնածուի, կամ որեւէ նախարարի աշխատանքային ծրագրում կարող էին լինել: 

Ահավասիկ. «Նոր թափ ենք հաղորդելու Երևանի ավտոճանապարհների և հանգույցների շինարարությանը, որով կթեթևանա Երևան քաղաքի տրանսպորտային ծանրաբեռնվածությունը: Այլ քաղաքներում ևս ավելացնելու ենք ճանապարհային ենթակառուցվածքների բարելավման ծրագրերի իրականացման տեմպերը:

 

Նորացնելու և արդիականացնելու ենք հասարակական տրանսպորտը:  .. Անասնապահության ցուցանիշների էական բարելավումը կպայմանավորվի տոհմային երինջների ներկրմամբ և սելեկցիայի առաջավոր տեխնոլոգիաների կիրառմամբ»:

Այն, որ Սերժ Սարգսյանը սիրում է իր հակասահմանադրական գործողությունները քողարկել կամ համեմել «սահմանադրական»  բառապաշարով, նորություն չէ: Նորությունը թերեւս այն է, որ այժմ Սերժ Սարգսյանը գրավոր տեքստերում է արդեն խառնել իրար այն ամենը, թե ինչ կարող է ինքը անել, եւ ինչ չի կարող անել:

Նախ, հիշեցնենք, որ Հայաստանն ամեն դեպքում Թուրքմենստանը չէ, (որքան էլ Սարգսյանը երազի դրա մասին), որպեսզի իշխանությունները միջամտեն մարդկանց անձնական կյանքին, եւ որոշեն, թե ով ինչպես պետք է ապրի: Եւ երկրորդ, Հայաստանը կրկին Թուրքմենստան չէ, որ երկրի նախագահի պաշտոնին հավակնող անձը ներկայացնի մի այնպիսի ծրագիր, որով ինքը երկրում բոլոր հարցերը  կարգավորելու հայտ է ներկայացնում՝ եւ Սահմանադրությամբ իրեն տրված լիազորությունների շրջանակներում, եւ այդ շրջանակներից դուրս, եւ նաեւ այնպիսի հարցերի, որոնց պատասխանատուները այլ պաշտոնյաներ են՝ մարզպետներ, նախարարներ, քաղաքապետներ, համայնքապետներ եւ այլն:

Այնպես որ, կարող ենք արձանագրել, Սերժ Սարգսյանի նախընտրական ծրագիրը հակասահմանադրական դրույթներ պարունակող ծրագիր է: Սարգսյանը, իհարկե, շատ է սիրում խոսել այն մասին, թե որքան արագ տեմպերով է ինքը Հայաստանը տանում դեպի ժողովրդավարություն եւ ազատություններ, սակայն, նրա նախընտրական ծրագրի թեթեւակի վերլուծությունը արդեն իսկ բավարար է՝ համոզվելու համար, որ Սարգսյանը նախատեսում է Հայաստանը հասցնել շատ ավելի ծանր վիճակի, քան դա արել էր անցած 5 տարիների ընթացքում: 

Նախորդ հոդվածը‘6,6 մագնիտուդ ուժգնությամբ երկրաշարժ՝ Ղազախստանում’
Հաջորդ հոդվածը‘Բաքվում Իրանի դեսպանը կրկին խոսել է «Ադրբեջանի տարածքային ամբողջականության» մասին’