‘
Ռուբեն Հայրապետյանի օրերս հրապարակված հարցազրույցը «Նյուվել դ’Արմենիի»-իի թղթակից Սեդա Մավյանի հետ բացառիկ հնարավորություն է ընձեռում հասկանալու իշխանությանների ներսում տիրող տրամադրությունները: Հատկապես ուշադրության են արժանի Վահե Ավետյանի սպանության հետ կապված բողոքի միջոցառումների վերաբերյալ արված մեկնաբանությունները:
Այն փաստը, որ օրերս տպագրված հարցազրույցն իրականում տրվել է Ռուբեն Հայրապետյանի՝ նախագահական նստավայր այցելությունից շատ կարճ ժամանակ անց, թույլ է տալիս մեզ ենթադրել, որ հարցազրույցում տեղ գտած ձևակերպումներում իր ներդրումն ունի նաև Սերժ Սարգսյանը:
Բողոքի միջոցառումներն իրականում սկզբնական շրջանում ձեռնտու էին Սերժ Սարգսյանին: Դրանք պետք է թույլ տային հասարակության ուշադրությունը նախագահականից շեղել օլիգարխիկ համակարգի վրա, ինչից հետո Հայրապետյանը պետք է զոհաբերվեր, իսկ Սարգսյանը դառնար հասարակական պահանջը բավարարող և օլիգարխիկ համակարգի դեմ պայքարող հերոս:
Ակնհայտ էր, որ բողոքի միջոցառումները նախագահականից կառավարելու փորձեր էին կատարվում՝ դրանց ուղղվածությունը Բաղրամյան 26-ից շեղելու համար: Իշխանական ամբողջ քարոզչամեքենան՝ հեռուստատեսությունը, լրատվական կայքերը, տպագիր մամուլը, վերլուծաբաններն աշխատում էին ոչ սովորական գործելաոճով: Նրանք, ի տարբերություն նախկին դեպքերի, դրսևորում էին անհամեմատ ավելի կոշտ դիրքորոշում, չէին խուսափում Ռուբեն Հայրապետյանի հասցեին կոպիտ ձևակերպումներից:
Հայրապետյանի դեմ բողոքի միջոցառումներին դրանք վերահսկելու նպատակով մասնակցում էին նախագահականից ներդրված ակտիվիստներ, որոնք ամենևին կապ չունեին ԲՀԿ-ի հետ: Սակայն հարցազրույցի ժամանակ իշխանական ակտիվիստները վերածվում են ԲՀԿ ավտոբուսների: Ինչո՞ւ:
Իրականում ամեն ինչ շատ պարզ է: Հայրապետյանը, մտահոգված լինելով իր դեմ մեկնարկած շարժումից և կասկածներ ունենալով, որ իրեն զոհաբերում են, դիմել է Սերժ Սարգսյանին՝ որոշակի պարզաբանումներ ստանալու համար: Վերջինս, չկարողանալով իրականում բացահայտել խաղի իրական նպատակները, ստեղծված իրավիճակի ամբողջ պատասխանատվությունը գցել է ՀԱԿ-ի և ԲՀԿ-ի վրա, որոնք, իբր, բանուգործները թողած՝ ընկել են Հայրապետյանի ետևից, և քանի որ նա նախագահականին ամնենահավատարիմ մարդն է, ապա հիմա ընդդիմության ամբողջ պայքարը կենտրոնանալու է Հարսնաքարի դեպքի վրա: Եվ եթե Հայրապետյանը չի ցանկանում կործանվել, ապա իր դիրքերը պահպանելու համար պետք է էլ ավելի հավատարիմ մնա Սերժ Սարգսյանին և նրա հետ միասին պայքարի գործող իշխանությունների համար վտանգ ներկայացնող ուժերի դեմ:
Այս գործելաոճը նորություն չէ: Այն օգտագործվել է նաև 2008-ի նախագահական ընտրությունների ժամանակ: Այդ օրերին Սարգսյանն ու Քոչարյանը կարողացել էին համոզել օլիգարխներին, որ մեկնարկած համաժողովրդական ալիքն ուղղված է ոչ թե Սերժ Սարգսյանի, այլ հենց վերջիններիս դեմ, որի նպատակը իշխանափոխությունից հետո նրանց ունեզրկելն է: Սա թույլ տվեց Սերժ Սարգսյանին գերլարված իրավիճակում իր կողքին պահել հայկական բուրժուազիայի ներկայացուցիչներին և թույլ չտալ նրանց անցումը ընդդիմության կողմը:
Սակայն նույն հարցազրույցի ընթացքում մանդատը վայր չդնելու մասին հայտարարությունը թույլ է տալիս ենթադրել, որ Ռուբեն Հայրապետյանը բացահայտել է Բաղրամյան 26-ի խաղի ամբողջ էությունը կամ առնվազն հիմնավոր կասկածներ ունի դրա ոչ նպաստավոր լինելու մասին: Եվ այսպիսով, իր անձեռնմխելիությունը պահպանելով՝ նա, անկախ Սերժ Սարգսյնաի տրված հավաստիացումներից, փորձ է կատարում ստեղծել անվտանգության հավելյալ երաշխիքներ:
Այսպիսով, իշխանության ներսում ստեղծված է շատ զգայուն, մեղմ ասած, ոչ կայուն իրավիճակ: Հասարակական դժգոհությունը նախագահականից շեղելու փորձերն անարդյունք են, զոհաբերությունների հնարավորություններն էլ անսպառ չեն:
Ստեղծված իրավիճակում կրկին ու կրկին Հայաստանի անշեղորեն դեգրադացման մեջ իրական մեղավորների բացահայտումը և նրանց քննադատության թիրախ դարձնելը կարող են վերջնականապես քայքայել իշխանությունների բրգաձև կառուցվածքը: Այդ դեպքում Սերժ Սարգսյանը կզրկվի իր համար շատ կարևոր՝ բուրժուազիայի աջակցությունից և անխուսափելիորեն կկորցնի իր իշխանությունը:
Արեգ Գևորգյան
Լուսանկարըը՝ bravo.am-ի
‘