‘
-Սիրելիդ իմ Սե՛րժ,
Գիրս մի՛ մերժի,
Ե՛կ հրապարակ,
Խոսքս մի՛ դրժի։
— Սիրելի Րաֆֆի՛,
Վեր կաց դո՛ւ արի
Ինձ էլ մի՛ քրֆի
Տեղի, անտեղի…
-Կե՛ր քո պանիր հաց
Մտի՛ր, լողացի՛ր։
Բաղրամյան քսանվեց
Նորե՛ն համեցիր։
— Սիրելիդ իմ Սերժ
Բաղրամյանը՝ յախք։
Եթե գամ՝ ընդմիշտ
Կլինեմ ես ԱԽՔ։
-Արի՛, դու՛ արի,
Կանենք վրանում
Ութ նախարարի
Ընդունում — հանձնում։
— Սիրելի Րաֆֆի,
Վախ, հորս արև
Ութը նախարա՞ր…
Առռը քեզ «բարև»։
Ութը նախարա՜ր՝
Էսօրվա կուրսո՜վ…
Չէ ախպեր, փախար.
Գոհացի՛ր չորսով։
Մի թուղթ ու գրիչ
Վերցրու ու արի.
Կանեմ մաղարիչ՝
Մի նախարարի։
***
Քառասուն տուն հետո
****
— Սիրելիդ իմ Սերժ,
Առաջարկս հե՞չ
Արի՛ մարդամեջ
Ասում եմ ու վե՛րջ։
— Չէ ե՛ս եմ ասել։
Թո՛ւ, կարմիր ասեղ
Ձեռս երկաթ էր,
Ես շուտ եմ ասել…
— Չէ պիտի դու գաս
Սիրելիդ իմ Սերժ…
— Սիրելի Րաֆֆի…
— Սիրելիդ իմ Սերժ…
— Սիրելի Րաֆֆի…
— Սիրելիդ իմ Սերժ…
26.03.2017
Աղբյուրը՝ http://ovanitas.livejournal.com/67471.html
‘