‘
Օգոստոսի 28-ին մեր կայքում լույս տեսած «Ղարաբաղում 2-րդ պաշտոնական լեզուն ադրբեջաներենն է. Քոչարյանի կողմից համաձայնեցված «Ընդհանուր պետության» տարբերակի ամբողջական տեքստը» հոդվածով մենք սկսել են հոդվածների շարք, որի նպատակն է հանրությանը ներկայացնել, թե մինչ այժմ ԼՂ հիմնախնդրի կարգավորման ինչպիսի փաստաթղթեր են եղել բանակցային սեղանին:
Ընդ որում, ներկայացնում ենք միայն այն առաջարկները, որոնք արժանացել են հայկական կողմերի միակ հայկական կողմի՝ Հայաստանի հավանությանը՝ դրանք դիտարկել որպես բանակցային հիմք: Ինչո՞ւ ենք շարքը սկսել Ռոբերտ Քոչարյանի՝ ՀՀ նախագահ դառնալուց հետո սեղանին եղած փաստաթղթերից: Շատ պարզ պատճառով. մինչեւ Քոչարյանի նախագահությունը, ԼեւոնՏեր-Պետրոսյանի ժամանակ, բանակցային փաստաթղթերի էությունը հայտնի է եղել, սակայն, 1998 թվականի իշխանափոխությունից հետո Քոչարյանը, Սերժ Սարգսյանն ու նրանց մյուս թիմակիցները, Տեր-Պետրոսյանին մեղադրելով «պարտվողանկանության» «Ղարաբաղը ծախելու», «հող տալու» մեջ, հայտարարել են, թե իրենք կարգավորման ավելի լավ տարբերակներ կբերեն:
1998 թվականից սկսած՝ իշխանական քարոզչությունը ԼՂ հարցում զբաղված է եղել բացառապես մի բանով՝ նախկիններին «հող տվողներ» հռչակելով, իսկ իրենց հայտարարելով «հող պահողներ»: Այսպիսով, մի կողմից՝ հանրության շրջանում հիմնախնդրի խաղաղ՝ բանակցային կարգավորման շուրջ ձեւավորվել են թյուր պատկերացնումներ, այն է՝ խաղաղ, բանակցային կարգավորումը հնարավորէ կամ պետք է լինի առանց փոխզիջման (որովհետեւ,ըստ քարոզչության՝փոխզիջման կողմնակիցը «դավաճան» է), եւ մյուս կողմից էլ՝ հանրությանը միամիտի տեղ դնելով՝ զբաղված են եղել բացահայտ ստելով: Հանրությունից գաղտնի բանակցել են փոխզիջումային՝ ավելի վատ, ավելի զիջողական տարբերակների շուրջ, սակայն, դրանք չգաղտնազերծելով՝ հռչակել են որպես իրենց հաղթաթղթեր:
Հենց այս տեղեկատվական սուտը ցրելու համար էլ մենք հերթով հրապարակում ենք Քոչարյանի կողմից հավանության արժանացած եւ բանակցային փաստաթղթի կարգավիճակ ստանալու համաձայնություն ստացած փաստաթղթերը՝ հետեւությունները թողնելով ընթերցողին:
Առաջինը, ինչպես նշեցինք, մենք հրապարակել ենք Քոչարյանի նախագահ դառնալուց հետո հավանության արժանացած, այսպես կոչված՝«Ընդհանուրպետության»տարբերակը:
Դրան հավանություն էին տվել Հայաստանն ու ԼեռնայինՂարաբաղը (Հայաստանի անունից՝Քոչարյանը, Ղարաբաղի անունից՝ ԼՂՀ այն ժամանակվա նախագահ Արկադի Ղուկասյանը), սակայն այն հետագայում մերժվեց Ադրբեջանի կողմից: Նշենք, որ 1998 թվականի առաջարկը վերջինն է եղել, որ պաշտոնապես ներկայացվել է եռակողմ՝ Հայաստան-Ղարաբաղ-Ադրբեջան ֆորմատով: Դրանից հետո բոլոր առաջարկներն արդեն ներկայացվել են բացառապես երկկողմ՝Հայաստան-Ադրբեջան ձևաչափով՝ այդպիսով դուրս թողնելով Ղարաբաղը բանակցային գործընթացից եւ դեֆակտո՝ հիմնախնդրի էությունը ազգերի ինքնորոշման իրավունքի դաշտից տեղափոխելով երկու անկախ երկրների միջեւ տարածքային վեճի դաշտ:
Երկրորդ փաստաթուղթը, որը ներկայացվեց կողմերին՝ արդեն միայն Հայաստանին ու Ադրբեջանին, դուրս էր հիմնախնդրի կարգավորման միջազգային մանդատ ունեցող ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներից: Այն բացառապես ամերիկյան նախաձեռնությունէր, եւ Ռոբերտ Քոչարյանին ու Ադրբեջանի այն ժամանկվա նախագահ Հեյդար Ալիեւին ներկայացվեց ամերիկյան ՔիՈւեսթում՝ ստանալով այդպիսով Քի-Ուեսթյան տարբերակ ոչ ֆորմալ անվանումը: Այն ժողովրդի շրջանում հայտնի է նաեւ որպես Մեղրիի տարբերակ, քանի որ, ի տարբերություն կարգավորման մյուս բոլոր տարբերակների, այս փաստաթղթով քննարկման առարկա էր դարձել նաեւ Հայաստանի միջազգայնորեն տարածք համարվող Մեղրիի շրջանը ամբողջությամբ, կամ` իրենց պնդման՝ դրա մի հատվածը:
Հայաստանն ու Ադրբեջանը ՔիՈւեսթում համաձայնել են քննարկումները շարունակել այս փաստաթղթի շրջանակներում, սակայն, այն հետագայում կյանքի չի կոչվել Ադրբեջանի կողմից մերժվելու պատճառով:
Այս տարբերակի մասին ամենահավաստի վկայությունները բազմաթիվ են։ Ի դեպ, փաստաթղթի մասին հիշատակումներ է արել նաեւ պետական գործիչ Կարեն Դեմիրճյանի այրին՝ Ռիմա Դեմիրճյանը: Մեջբերում տիկին Դեմիրճյանի՝ Ա1+-ին տված հարցազրույցից. «Մեղրիի խնդրով Անվտանգության խորհրդի հոկտեմբերի 23-ի նիստում քննարկվել էր Մեղրիի հարցը. Այդօրը Կարենը մեզ ասաց. «Ոչ ոքի չասեք, բայց դուք իմացեք. Եթե ինձ մի բան պատահի, իմացեք՝դրա համար է»:
Փաստաթղթի որոշ հատվածների շուրջ 2001 թվականին հարցազրույց է տվել նաեւ այն ժամանակվա ԱԳ նախարար Վարդան Օսկանյանը՝ հաստատելով, որ փաստաթղթով վերադարձվում են «բոլոր օկուպացված տարածքները»՝ բացի Լաչինից, եւ որ, այո, «խոսքը գնում է նաեւ ադրբեջանցիներին ինչ-որ կապ տալու Նախիջեւանի հետ»:
Օսկանյանի հարցազրույցի այդ հատվածի սղագրությունն ու տեսանյութը կարող եք տեսնել նյութի վերջում:
Ստորեւ՝ փաստաթուղթն ամբողջությամբ, որը տպագրվել է «Հայկականժամանակ» օրաթերթում՝ 2008 թվականի փետրվարի 9-ի և13-ի համարներում:
***
Ադրբեջանի Հանրապետությունը եւ Հայաստանի Հանրապետությունը իրենց միջեւ աոկա հակամարտությունը մշտական հիմքի վրա լուծելու, ինչպես նաեւ անկախ ազգային զարգացման ու խաղաղության, կայունության ու իրենց ժողովուրդների եւ իրենց տարածաշրջանի բարգավաճման ապահովման համար անհրաժեշտ պայմաններ ստեղծելու նպատակով պայմանավորվեցին ներքոշարադրյալի մասին.
հոդված 1
Սույն Համաձայնագիրը ուժի մեջ մտնելուց հետո նախկին Լեռնային Ղարաբաղի Ինքնավար Մարզի տարածքը, Շուշիի շրջանն ու Լաչինի շրջանը (1988թ. եղած սահմաններում, ինչպես նշված է Ա հավելվածում) փոխանցվում են Հայաստանի Հանրապետությանը։ Սույն Համաձայնագիրն ուժի մեջ մտնելուց հետո Մեղրիի շրջանը (1988թ. եղած սահմաններում, ինչպես նշված է Ա հավելվածում) փոխանցվում է Ադրբեջանի Հանրապետությանը։
հոդված 2
Աղդամի, Ֆիզուլիի, Ջեբրայիլի, Կուբաթլիի, Զանգելանի, Քելբաջարի, Ղազախի եւ Շահումյանի գրավյալ տարածքները (1988թ. եղած սահմաններում, ինչպես նշված է Ա հավելվածում) անհապաղ փոխանցվում են Ադրբեջանի Հանրապետության քաղաքական եւ վարչական վերահսկողության ներքո։
հոդված 3
Աույն Համաձայնագիրը ուժի մեջ մտնելուց հետո ցանկացած պետության բոլոր ոչ սահմանակից տարածքները (անկլավները) փոխանցվում են այն պետությանը, որը շրջապատում է դրանք։
հոդված 4
Սույն Համաձայնագիրն ուժի մեջ մտնելուց անմիջապես հետո Հայաստանն սկսում է իրականացնել իր զինված ուժերի դուրսբերումը ադրբեջանական բոլոր գրավյալ տարածքներից, ներառյալ Աղդամի, Ֆիզուլիի, Զեբրայիլի, Կուբաթլիի, Շահումյանի, Քելբաջարի, Ձանգելանի եւ Ղազախի շրջանները։ Զինուժի դուրսբերումը պետք է ավարտվի սույն Համաձայնագիրն ուժի մեջ մտնելուց հետո վաթսուն օրվա ընթացքում։ Այդ ուժերի հետքաշման եւ տեղափոխման պլանավորումն ու իրականացումը կկատարվի միջազգային դիտորդական ուժերի աջակցությամբ 10-11 հոդվածների դրույթներին համապատասխան։
հոդված 5
Աույն Համաձայնագիրն ուժի մեջ մտնելուց անմիջապես հետո սկսվում է Մեղրիի շրջանի բնակչության եւ ներկայումս Աղդամի, Ֆիզուլիի, Ջեբրայիլի, Կուբաթլիի, Ձանգելանի, Քելբաջարի եւ Շահումյանի շրջաններում բնակվող հայերի անվտանգ եւ կամավոր տեղափոխումը Հայաստանի Հանրապետության տարածք։ Այդ տեղափոխությունը պետք է ավարտվի սույն Համաձայնագիրն ուժի մեջ մտնելուց հետո վաթսուն օրվա ընթացքում։ Այդ տեղափոխության պլանավորումն ու իրականացումը պետք է կատարվի միջազգային դիտորդական առաքելության հսկողությամբ, որը նախատեսված է սույն Համաձայնագրի 10-11 հոդվածներին համապատասխան։ Մեղրիի շրջանը առաջին հերթին կբնակեցվի այդ հակամարտության հետեւանքով տեղահանված Ադրբեջանի քաղաքացիներով։ Յուրաքանչյուր պետություն պատասխանատու է իր քաղաքացիների տեղափոխման համար եւ պետք է համագործակցի մյուս պետության եւ միջազգային դիտորդական առաքելության հետ։ Յուրաքանչյուր պետություն պետք է ապահովի բնակավայրերի եւ մյուս ենթակաոուցվածքների պաշտպանությունը փոխանցվող շրջաններում նպատակ ունենալով կանխել դրանց ապամոնտաժումը, վնասումը կամ ավերումը։
հոդված 6
Ադրբեջանը եւ Հայաստանը ողջունում են միջազգային հանրության պարտավորությունը՝ աջակցելու այն ռեսուրսների համախմբմանը, որոնք անհրաժեշտ են ներքին մակարդակով տեղափոխվող անձանց շուտափույթ վերադարձը ապահովելու համար։ Յուրաքանչյուր պետություն ջանքեր է գործադրում երկրի ներսում վերաբնակված իր քաղաքացիների արագ վերադարձին աջակցելու ուղղությամբ։ Յուրաքանչյուր պետություն հրավիրում է Փախստականների գործերով գերագույն հանձնակատարին (ՓԳԳՀ), Կարմիր խաչի միջազգային կազմակերպությանը (ԿԽՄԿ) եւ այլ համապատասխան կազմակերպությունների մոնիտորինգ իրականացնելու, այդ տեղափոխությունների կատարման գործում օգնություն եւ աջակցություն ցուցաբերելու համար։
հոդված 7
Սույն Համաձայնագրի ստորագրումից անմիջապես հետո երկու պետություններն էլ կիրականացնեն ականազերծման միջոցառումներ՝ նպատակ ունենալով պայմաններ ստեղծել միջազգային դիտորդական առաքելության գործունեության ծավալման եւ քաղաքացիական բնակչության անվտանգ վերադարձի ապահովման համար։ Երկու պետություններն էլ, ըստ անհրաժեշտության, դիմում են միջազգային դիտորդական առաքելությանը եւ միջազգային այլ մարմինների ականազերծմանը լրացուցիչ աջակցություն ցուցաբերելու համար։ Միջազգային դիտորդական առաքելությունը երկու պետություններին էլ աջակցություն կցուցաբերի ականազերծման միջոցառումներ իրականացնելու գործում տեխնիկական աջակցության եւ գործունեության կոորդինացման միջոցով։ Երկու պետություններն էլ միջազգային դիտորդական առաքելությանը կտրամադրեն ականների տեղաբաշխման եւ դրանց տեսակների մասին իրենց տրամադրության տակ եղած տեղեկությունները։
հոդված 8
Յուրաքանչյուր պետություն հրաժարվում է մյուս պետության հանդեպ ունեցած այն պահանջներից, որոնք բխում են Ադրբեջանի եւ Հայաստանի հակամարտությունից։ Յուրաքանչյուր պետություն պատասխանատվություն է ստանձնում մյուս պետության հանդեպ իր քաղաքացիների ունեցած այն պահանջների կարգավորման համար, որոնք բխում են այդ հակամարտությունից, ինչպես նաեւ ծագում են սույն Համաձայնագրի կատարման շրջանակներում։
հոդված 9
Սույն Համաձայնագիրը ուժի մեջ մտնելուց հետո վաթսուն օրվա ընթացքում վերացվում են բոլոր տեսակի արգելանքներն ու շրջափակումները։ Ադրբեջանն ու Հայաստանը մյուս պետություններին կոչ են անում վարվել նույն կերպ։
հոդված 10
Սույն Համաձայնագրի ժամանակին իրականացումն ապահովելու նպատակով երկու պետություններն էլ սույնով Եվրոպայի անվտանգության ու համագործակցության կազմակերպությանը (ԵԱՀԿ) եւ Բարձր մակարդակի պլանավորման նրա խմբին հրավիրում են ստեղծել միջազգային դիտորդական առաքելություն՝ սույն Համաձայնագրի դրույթների իրականացման համար։ Ադրբեջանն ու Հայաստանը համաձայնության են գալիս միջազգային դիտորդական առաքելության ստեղծման շուրջ այն ժամանակահատվածի համար, որ անհրաժեշտ է սույն Համաձայնագրի իրականացման համար, բայց ամեն դեպքում ոչ պակաս, քան մեկ տարով։ Ադրբեջանն ու Հայաստանը երաշխավորում են. ա) միջազգային դիտորդական առաքելության եւ նրա սարքավորումների ու տեխնիկայի ազատ տեղաշարժը իրենց համապատասխան տարածքներում, դրանք կտրել անցնելու, ինչպես նաեւ մեկից մյուսն անցնելու հնարավորություն, բ) հարգալից վերաբերմունք միջազգային դիտորդական առաքելության անդամների եւ նրանց պահակախմբի նկատմամբ, ինչպես նաեւ նրանց կառույցների եւ սարքավորումների պահպանվածություն, գ) միջազգային մարդասիրական իրավունքի նորմերի պահպանում։
հոդված 11
Ադրբեջանն ու Հայաստանը համաձայնում են, որ միջազգային դիտորդական առաքելությունը բաղկացած լինի ԵԱՀԿ անդամ պետություններից, բայց դրանց կազմի մեջ չեն մտնի Ադրբեջանի Հանրապետությանը եւ Հայաստանի Հանրապետությանը սահմանակից որեւէ պետության կամ Մինսկի խմբի համանախագահ պետությունների անձնակազմեր։
հոդված 12
Սույն Համաձայնագիրն ուժի մեջ մտնելուց անմիջապես հետո Ադրբեջանն ու Հայաստանը բանակցություններ կսկսեն հնարավորինս կարճ ժամանակամիջոցում լիամասշտաբ եւ բնականոն դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատելու ուղղությամբ։
հոդված 13
Սույն Համաձայնագիրը ստորագրելուց անմիջապես հետո Ադրբեջանն ու Հայաստանը կստեղծեն Համատեղ հանձնաժողով (Համաձայնագրի քաղաքացիական կողմերը) եւ Զինվորական հանձնաժողով (Համաձայնագրի ռազմական կողմերը)՝ դրանցից յուրաքանչյուրին միջազգային դիտորդական առաքելության մասնակցությամբ, նպատակ ունենալով ապահովել իրադրության կարգավորման միջոցառումներ, ներառյալ վստահության ամրապնդման միջոցառումների մշակումը, սահմանամերձ շրջանների, մաքսատների կառավարումը, տրանսպորտային համագործակցությունն ու ուղիղ օդային հաղորդակցության հաստատումը։
հոդված 14
Ադրբեջանի Հանրապետությունն ու Հայաստանի Հանրապետությունը համաձայնում են այն բանի շուրջ, որ սույն հակամարտության կապակցությամբ կալանված բոլոր անձինք պետք է ազատվեն սույն Համաձայնագրի ստորագրումից հետո 30 օրվա ընթացքում, որ մահացածների աճյունները պետք է վերադարձվեն, որ անհետ կորած անձանց առնչությամբ պետք է հետաքննություններ անցկացվեն նպատակ ունենալով պարզել նրանց անձը, գտնվելու վայրն ու ճակատագիրը։ Այս պարտավորության կատարումն ապահովելու նպատակով սույն Համաձայնագրի ստորագրումից անմիջապես հետո պետք է ստեղծվի Համատեղ հանձնաժողով։ Ադրբեջանն ու Հայաստանը ԿԽՄԿ-ին, ՓԳԳՀ-ին եւ մյուս միջազգային գերատեսչություններին հրավիրում են աջակցություն ցուցաբերել այս հարցում։
հոդված 15
Ադրբեջանն ու Հայաստանը համաձայնում են ապահովել ազգային հուշարձանների ու կողմերից յուրաքանչյուրի համար մշակութային, պատմական, կրոնական կամ էթնիկ նշանակություն ունեցող վայրերի սպասարկումն ու պահպանությունը։ Այս պարտավորության կատարումն ապահովելու նպատակով սույն Համաձայնագրի ստորագրումից անմիջապես հետո պետք է ստեղծվի Համատեղ հանձնաժողով։ Ադրբեջանն ու Հայաստանը կրթության, գիտության եւ մշակույթի հարցերով Միավորված ազգերի կազմակերպության գործակալությանը (ՅՈւՆԵԱԿՕ) հրավիրում են աջակցություն ցուցաբերել այս հարցում։
հոդված 16
Ադրբեջանը երաշխավորում է Հայաստանի իրավունքը գոյություն ունեցող ճանապարհային եւ երկաթուղային միջանցքների միջոցով պահպանելու տրանսպորտային եւ առեւտրային կապերը Իրանի Իսլամական Հանրապետության հետ, ինչպես նաեւ ապագայում ապրանքների ու սպասարկումների տարանցման համար հաղորդակցության նոր ենթակաոուցվածքների ստեղծման իրավունքը։ Այդ գործունեությունը կարգավորվում է Ադրբեջանի Հանրապետության ընդհանուր մաքսային եւ տրանսպորտային օրենքներով ու դրույթներով։
հոդված 17
Ադրբեջանն ու Հայաստանը իրար հետ հարաբերություններ կպահպանեն Միավորված ազգերի կազմակերպության կանոնադրության մեջ, Հելսինկիի եզրափակիչ ակտում շարադրված սկզբունքներին եւ միջազգային իրավունքի մյուս համապատասխան դրույթներին համապատասխան։ Մասնավորապես, նրանք համաձայնում են լիովին հարգել միմյանց ինքնիշխան իրավահավասարությունը, վեճերը կարգավորել խաղաղ միջոցներով եւ ձեռնպահ մնալ այնպիսի գործողություններից, որոնք սպառնալիքի միջոցով, ուժի կիրառմամբ կամ որեւէ այլ եղանակով ուղղված կլինեն մյուս պետության տարածքային ամբողջականության կամ նրա քաղաքական անկախության դեմ։
հոդված 18
Սույն Համաձայնագիրը ուժի մեջ է մտնում երկու երկրներում հանրաքվեների միջոցով դրա ընդունումից հետո։ Ադրբեջանն ու Հայաստանը մինչեւ այդպիսի հանրաքվեների անցկացումը ժամանակին կձեռնարկեն բոլոր անհրաժեշտ քայլերը իրենց սահմանադրություններին ու օրենքներին համապատասխան, նպատակ ունենալով ապահովել այդ կերպ սույն Համաձայնագրի ուժի մեջ մտնելը։ Յուրաքանչյուր կողմը, մյուս կողմին կիրազեկի այն մասին, որ այդ քայլերը ձեռնարկված են։ Հանրաքվեներն անցկացվում են միաժամանակ։ Ադրբեջանն ու Հայաստանը ԵԱՀԿ-ին կխնդրեն միջազգային այլ կազմակերպությունների համագործակցությամբ դիտորդական հսկողություն իրականացնել այդ հանրաքվեների նախապատրաստման եւ անցկացման նկատմամբ։
Կնքված է ում 1999թ. ին երկու օրինակից, ընդ որում՝ օրինակները համազոր են։
Ադրբեջանի Հանրապետության կողմից
Հայաստանի Հանրապետության կողմից
ԴԵԿԼԱՐԱՑԻԱ ԱԴՐԲԵՋԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈԻԹՅԱՆ ԵՎ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈԻԹՅԱՆ ՄԻՋԵՎ ՀԱԿԱՄԱՐՏՈԻԹՅԱՆ ԼՈԻԾՄԱՆ ՄԱԱԻՆ ՀԱՄԱՁԱՅՆՈԻԹՅԱՆ ՀԱՎԱՍՏՄԱՆ ԵՎ ԱՋԱԿՑՈԻԹՅԱՆ ՄԱԱԻՆ
Մենք՝ ներքոստորագրյալներս, որպես սույն համաձայնության վկաներ հայտարարում ենք Ադրբեջանի եւ Հայաստանի համարձակ ջանքերին մեր լիակատար աջակցության մասին, որոնք շարադրված են սույն Համաձայնագրում, ինչպես նաեւ մեր մտադրության մասին եռանդուն ջանքեր գործադրելու դրա դրույթների ու արարողակարգերի պահպանումն ու կատարումը ապահովելու համար։ Մենք ԵԱՀԿ-ին եւ Բարձր մակարդակի պլանավորման խմբին կոչ ենք անում անհապաղ ստեղծել նպատակային խումբ միջազգային դիտորդական առաքելության խնդիրներն ու պարտականությունները սահմանելու համար։ Այդ նպատակային խումբը նոր Զինվորական հանձնաժողովի շրջանակներում Ադրբեջանի ու Հայաստանի հետ համատեղ կզբաղվի իրենց հայրենիք զորքերի վերադարձի հարցերի մանրամասն մշակմամբ՝ անհրաժեշտության դեպքում ներառելով զինվորական տեսակետից պայմանավորված անցումային բուֆերային գոտիների ստեղծման հարցը, որոնք գոյություն կունենան սույն Համաձայնագիրն ուժի մեջ մտնելու պահից վաթսունօրյա ժամանակահատվածի ընթացքում, ինչպես նաեւ այն լրանալուց հետո։ Նպատակային խումբը նաեւ ջանքեր կգործադրի երկու պետությունների միջել եւ ամբողջ տարածաշրջանում թափանցիկության ու վստահության ամրապնդմանը նպատակամղված անվտանգության ոլորտի համագործակցության նոր ձեւերի առաջքաշման ուղղությամբ եւ կնպաստի ականազերծման միջոցառումների կոորդինացմանը։
Մենք հավաստում ենք մեր պարտավորությունը միջազգային ջանքեր գործադրելու տարածաշրջանի տնտեսական վերականգնմանը անհրաժեշտ աջակցություն ապահովելու նպատակով։ Դա կներառի աշխատանքը միջազգային առաջատար ֆինանսական հաստատությունների, Միավորված ազգերի կազմակերպության ու նրա մասնագիտացված հիմնարկությունների եւ ոչ կառավարական կազմակերպությունների հետ։ Այս կապակցությամբ սույն Համաձայնագիրը ուժի մեջ մտնելուց անմիջապես հետո մենք կապահովենք դոնորների միջազգային խոշոր խորհրդաժողովի անցկացումը։
Մենք հայտարարում ենք, որ սույն Համաձայնագրի պայմանները, մասնավորապես միջազգային նոր սահմանները խախտող ամեն մի գործողություն կդիտարկվի որպես պոտենցիալ սպառնալիք միջազգային անվտանգությանն ու կայունությանը։ Նման գործողությունների դեպքում մենք անհապաղ քննության կառնենք դրանց էությունը եւ անհրաժեշտ վերաբերմունքը, ներառյալ հնարավոր դիմումը Միավորված ազգերի կազմակերպության Անվտանգության խորհրդին եւ պատժամիջոցների ու լրացուցիչ քայլերի մասին հարցի քննարկումը նպատակ ունենալով հասնել սույն Համաձայնագրի դրույթների կատարմանը։
Սույն Համաձայնագրի ստորագրումից հետո ԵԱՀԿ գործող նախագահը կհիմնի նոր մշտական մարմին, որի կազմի մեջ կմտնեն ներկայումս Մինսկի խմբի համանախագահներ հանդիսացող պետությունների ներկայացուցիչները եւ գործող նախագահի ներկայացուցիչը սույն Համաձայնագրի իրականացման մոնիտորինգի եւ դրա իրագործումն արագացնելու եւ ամրապնդելու միջոցառումների քննարկման նպատակով։ Այդ մարմինը իր խորհրդակցությունները կանցկացնի ըստ անհրաժեշտության, բայց ոչ պակաս, քան տարին մեկ անգամ։
Եւ, վերջապես, մենք ԵԱՀԿ-ին ու Միավորված ազգերի կազմակերպության Անվտանգության խորհրդին հրավիրում ենք ընդունելու բոլոր համապատասխան բանաձեւերը, որոնք կարող են օգտակար լինել այս պատմական հաշտության համաձայնության արագ ու արդյունավետ իրականացումն ապահովելու համար։
Ռուսաստանի Դաշնության կողմից
Ֆրանսիայի կողմից
ԵԱՀԿ գործող նախագահի կողմից
Թուրքիայի Հանրապետության կողմից
ԱՄՆ կողմից
Եվրոպական Միության կողմից
Օսկանյանի հարցազրույցը (2001 թվական)
Լրագրող — Ճի՞շտ է, որ պայմանագրով նախատեսվում է, որ հայերը ադրբեջանցիներին վերադարձում են 7 շրջաններից 6-ը:
Օսկանյան- Գիտեք, եթե Ղարաբաղի կարգավիճակի լուծումը լինի այնպիսին, ինչպիսին որ մենք ձգտում ենք դրան, այո, այդպիսի բան կա: Այո, այդ 6 տարածքները, բացի Լաչինի շրջանից, պայմանագիրը, կամ խաղաղության այդ փաստաթուղթը ենթադրելու է, որ վերադարձվելու է Ադրբեջանին:
Լրագրող- Ճի՞շտ է, որ Լաչինի շրջանը Ղարաբաղի հետ միասին ստանում է ինքնակառավարման կարգավիճակ (self goverment):
Օսկանյան- Որովհետեւ սա իսկապես հարցի էությունն է, ես չեմ պատասխանի դրան, միայն կարող եմ ասել այն, ինչ մի քիչ առաջ էլ ասացի. Լաչինը եւ Ղարաբաղը կունենան նույն կարգավիճակը, Լաչինը կունենա նույն կարգավիճակը, ինչը որ կունենա Ղարաբաղը:
Իսկ թե Ղարաբաղն ինչպիսի կարգավիճակ կունենա, ահավասիկ այստեղ գալիս է դիվանագիտության գաղտնիության հարցը, եւ ես այդ հարցին չէի պատասխանի:
Լրագրող- Ճի՞շտ է, որ որպես փոխհատուցում, ըստ «Էկոնոմիստի»՝ Ադրբդջանը ստանում է միջազգայնորեն վերահսկվող ճանապարհ դեպի Նախիջեւան:
Օսկանյան- Մենք խոսեցինք դրա մասին, իրոք, եթե Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակը լուծվում է այնպես, ինչպես որ մենք ենք ուզում, եւ իրոք, այն փաթեթը, ի վերջո, ընդունելի է դառնում բոլոր կողմերի համար, մենք ասացինք, որ այո՝ խոսքը գնում է նաեւ ադրբեջանցիներին ինչ-որ կապ տալու Նախիջեւանի հետ: Դա մենք չենք ժխտում, դա սեղանի վրա է, բայց այս պահին դեռ վաղ է ասել, թե դա ինչպիսի ձեւ եւ բովանդակություն կստանա: …
…Ինչքան էլ ցավալի լինի, եթե մենք ստանում են Ղարաբաղի՝ մեզ համար ցանկալի կարգավիճակը, բոլոր օկուպացված տարածքները, բացի Լաչինից, պետք է վերադարձվեն:
‘