‘
Պարզվում է` իշխանությունները միայն օտարերկրյա հյուրերի մասնակցությամբ տեղի ունեցող միջոցառումներին ու ՀՀԿ-ի հանրահավաքներին գլխաքանակ ապահովելու համար չէ, որ մարդկանց քշում-բերում են հրապարակներ:
Նախօրեին երեկոյան Հանրապետության հրապարակում քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանը հանդիսավորապես վառեց հանրապետության «գլխավոր տոնածառի» լույսերը (4 տարեկան զարմիկիս` Առնոյի համար աշխարհի գլխավոր տոնածառը մեր տանը, «տումբոչկայի» վրա դրված կեսմետրանոց արհեստական ծառն է): Ինչեւէ, Ցելսիուսի սանդղակով մինուս 7 աստիճան ցրտի համար հրապարակը բավական բազմամարդ էր:
Քաղաքի իշխանությունները այս անգամ էլ կիրառել էին հին ու փորձված մեթոդը`վարչական շրջանների, պոլիկլինիկաների, դպրոցների աշխատողներին կարգադրել էին` «իրիկունը ուղիղ ժամը յոթին լինել հրապարակում»:
«Գոնե մեքենաներով ապահովեին. էդ սառնամանիքին հերիք չի` մի ժամ կանգնել ենք հրապարակում, մինչեւ Տարոնը գա-գնա, դրանից հետո էլ մի ժամ կանգառում ենք սպասել», — արդեն տոնակատարությունից հետո բողոքեց հարեւանուհիս, որն աշխատում է վարչական շրջաններից մեկի աշխատակազմում:
Հարցիս` իսկ հնարավոր չէ՞ր չգնալ, պատասխանում է. «Ո՞նց չգնամ, մեկ-երկու՝ կասեն` գնա նստի տունդ»:
Հրապարակը, հիշեցնեմ, երեկ մարդաշատ էր: Միջոցառումը վարող երիտասարդը պարբերաբար հիշեցնում էր մարդկանց, որ նրանք այս գեղեցիկ տոնի համար պարտական են Երեւանի քաղաքապետարանին ու անձամբ` քաղաքապետ Տարոն Մարգարյանին: Վերջինս ժպիտը դեմքին վառեց տոնածառի լույսերն ու արագ հեռացավ սեւ մեքենայով: Մարգարյանի գնալուց հետո «տոնի բուն շահառուները», միմյանց վրա հենվելով, որպեսզի չսայթաքեն կեղտոտ ձնով ու սառույցով պատված սալահատակի վրա, հեռացան:
Նրանց մեծ մասը չնկատեց էլ մի քանի քաղաքացիների կազմակերպած բողոքի ցույցն ընդդեմ Տարոն Մարգարյանի: Ոստիկանությունը հասցրել էր օպերատիվ կերպով չեզոքացնել ակտիվիստներին` թույլ չտալով նրանց մոտենալ քաղաքապետին ու պատասխանատու հեռուստաալիքների տեսախցիկներին: Իսկ տեսախցիկները մինչ այդ հասցրել էին ֆիքսել ամենակարեւորը` ժպտացող Տարոն Մարգարյանին ու նրան շրջապատող գլխաքանակը:
Հակոբ Կարապետյան
‘