‘
Միանգամից ճշտում. որոշեցինք չգրել սիմուլյանտների մասին (ում պակասը մեր ժամանակներում չի զգացվում), քանի որ կարծում ենք, որ սիմուլյացիան ստորություն չէ, այլ ֆուտբոլային մի ամբողջ արվեստ (հիշեք Բուսկետսին կամ Ռիվալդոյին ԱԱ-2002-ին):
Ձեզնից շատերը, հարգելի ընթերցող, երևի հիշում են Դիեգո Մարադոնայի ձեռքով խփած լեգենդար գոլը կամ Թիերի Անրիի ձեռքով խաղը 2009 թ. իռլանդացիների հետ հանդիպմանը, սակայն նման դրվագները ևս որոշեցինք շրջանցել: Այդտեղ բանը ստորությունը չէ, պարզապես ոչ բոլորն են Իգոր Նետտոյի նման…
Ֆեյր-Փլեյ՝ Լուիս Ադրիանոյից
Չեմպիոնների լիգայի անցյալ տարվա «Նորշելլանն»-«Շախտյոր» խաղում տանտերերի օգտին 1:0 հաշվի ժամանակ ուկրաինական թիմի հարձակվող Լուիս Ադրիանոն կատարեց մի արարք, որը ցնցեց ողջ աշխարհը: Բրազիլացին խլեց գնդակը, որը Վիլլիանը ֆեյր-փլեյի ոգով տվել էր դանիացիներին, և անվրեպ հավասարեցրեց հանդիպման հաշիվը: Խփված գոլը «հանքափորներն» ընդունեցին զուսպ, իսկ Լուիս Ադրիանոն հայտնվեց «Նորշելլաննի» ֆուտբոլիստների ճնշման տակ: Համաշխարհային ֆուտբոլում նման դեպք արդեն եղել էր: Սովորաբար, նման դեպքերում մեղք գործած թիմի խաղացողները ետ են քաշվում, որպեսզի հակառակորդին հնարավորություն տան գնդակն անարգել ուղարկել դարպասը: Մինչդեռ «Շախտյորը» թույլ չտվեց, որպեսզի դանիացիները մոտենան դարպասին, իսկ խաղից հետո միայն անհեթեթ արդարացումներ հնչեցին: Դուրս է գալիս, որ ստորություն գործեց ոչ միայն Լուիս Ադրիանոն, այլ Դոնեցկի ողջ թիմը, ինչն իհարկե իր կնիքը թողեց նրանց հեղինակության վրա: Ավելացնենք, որ հազիվ թե «հանքափորները» նման բան իրենց թույլ տային, ասենք՝ «Բարսելոնայի» կամ «Ռեալի» հետ խաղում:
Մատերացցիի սադրանքը
Հիմնական զուգահեռը, որը ցանկացած ֆուտբոլասեր կանցկացնի Մարկո Մատերացիի անունը լսելիս (որն աչքի չի ընկնում հրեշտակային բնավորությամբ)՝ Գերմանիայում աշխարհի առաջնության եզրափակիչն է: Ֆրանսիացիների հետ հանդիպման 110-րդ րոպեին իտալացին Զինեդին Զիդանին ասաց, որ նրա քույրը պոռնիկ է, ինչից հետո Զիդանը գլխով հարվածեց նրա կրծքին: Մատերացին ընկավ գետին ու սկսեց ջղաձգվել ցավից, կարծես ինքնաթափի տակ էր ընկել: Զիդանին հեռացրին խաղից, իսկ Իտալիան էլ հաղթեց աշխարհի առաջնությունում: Հետագայում Մատերացին գիրք գրեց «Իրականում ինչ ասացի Զիդանին» («What I really said to Zidane») վերնագրով: «Ինչպես վիրավորել հակառակորդին» թեմայով ձեռնարկի նման մի բան: Ի դեպ, գրքի վաճառքից գոյացած ողջ հասույթը Մարկոն տրամադրեց բարեգործությանը: Դա խոսում է այն մասին, որ կյանքում Մատերացին միանգամայն նորմալ մարդ է, իսկ խաղադաշտում… Պատերազմում՝ ինչպես պատերազմում…
Ռոյ Քինի վրեժը
Ֆուտբոլի պատմության ամենասարսափելի դրվագներից մեկը տեղի է ունեցել 2001 թ. մանչեստերյան դերբիում. Ռոյ Քինը ծնկի ծանրագույն վնասվածք հասցրեց նորվեգացի Ալֆա-Ինգա-Խոլանդին, որը հետագայում չկարողացավ շարունակել ֆուտբոլային կարիերան: Ճիշտ է, դրան նախորդել էր 1999 թ. միջադեպը, երբ Քինը բախվել էր Խոլանդի հետ ու լուրջ վնասվածք ստացել, իսկ նորվեգացին նրան մեղադրել էր սիմուլյանտության մեջ: Երեք տարի անց իռլանդացին որոշեց վրեժ լուծել: Քինը Խոլանդի ծնկին սոսկալի հարված հասցրեց: Դա, փաստորեն, սկանդինավցու կարիերայի ավարտն էր: Ռոյը կարմիր քարտ ստացավ, ապա՝ երեք խաղի որակազրկում և տուգանք՝ հինգ հազար ֆունտ:
Հետագայում իր ինքնակենսագրության մեջ Քինը խոստովանեց, որ հատուկ է վնասվածք հասցրել՝ վրեժ լուծելով 1999 թ. միջադեպի համար: «Ստացի՛ր, տակա՛նք, և էլ երբեք չկանգնես իմ ճանապարհին»,- այս խոսքերը նույն սկանդալային ինքնակենսագրությունից են: Ի դեպ, այնտեղ էլի ուրիշ զայրալից ու անպարկեշտ խոսքեր կան Խոլանդի հասցեին: Քինի գրքի հրապարակումից հետո նրան որակազրկեցին ևս հինգ խաղով և տուգանեցին՝ այս անգամ 150 հազար ֆունտ:
«Մարդասպանը»
2011 թ. Կոլումբիայի առաջնության հանդիպումներից մեկի ժամանակ պատահաբար խաղադաշտում հայտնվեց մի բու, որը վայրէջք կատարեց խոտածածկույթի վրա ու մտադիր չէր հեռանալ այնտեղից: Այդ պահի դրությամբ պարտվող հյուրերի պաշտպան Լուիս Մորենոն բուին դուրս տշեց դաշտի սահմաններից, ինչը համընդհանուր զայրույթ հարուցեց: Մինչև հանդիպման ավարտը ողջ մարզադաշտը վանկարկում էր «Մարդասպա՛ն»: Չնայած անասնաբույժների ջանքերին՝ բուն սատկեց, և Մորենոն ստիպված եղավ հեռնալ Կոլումբիայի առաջնությունից, քանի որ բոլոր մարզադաշտերում նախատինքի էր արժանանում: Թերևս՝ ամենաստոր բանն այն է, երբ վիրավորում ես մեկին, ով չի կարող քեզ պատասխանել…
Պեպե. Երբ ընկածին խփում են
Էլի մի լավ մարդ՝ կյանքում, սակայն ստոր արարած՝ խաղադաշտում: Նրա բոլոր ստորությունները հիշելու համար մի ողջ հոդված հարկ կլինի գրել: 2012 թ. Իսպանիայի «Գավաթի» խաղերում ընդդեմ «Բարսելոնայի» Պեպեն տրորեց գետնին ընկած Լեոնել Մեսսիի ձեռքը, ընդ որում՝ այնպես տրորեց, որ մրցավարը նույնիսկ չնկատեց: Իսկ 2009 թ. «Խետաֆեի» դեմ խաղում «Ռեալի» պաշտպանը հարձակվեց մրցակիցների թիմի վայր ընկած հարձակվողի վրա և դաժանորեն ոտքերով ծեծեց նրան: Օգնության հասած թիմակիցներին Պեպեն նույնպես անուշադրության չմատնեց՝ հարվածներ հասցնելով նրանցից երկուսին ևս: Գործը հոգեբուժարանի չհասավ, սակայն պաշտպանը վաստակեց իր որակազրկումը10 խաղից:
«Պայմանավորվածություն» աշխարհի առաջնությունում
1982 թ. աշխարհի առաջնությունում ԳԴՀ հավաքականը մեկնարկի ժամանակ հաջողեցրեց զիջել ալժիրցիներին, իսկ վերջին հանդիպումից առաջ նրանց անհրաժեշտ էր շահել Ավստրիայի հետ հանդիպումը: Նրանց հակառակորդներին բավարարում էր նաև պարտությունը՝ մեկ գնդակի տարբերությամբ: Արդյունքում՝ Հորստ Խրուբեշի գոլը հանդիպման 10-րդ րոպեին երկու թիմերին էլ հնարավորություն էր տալիս շարունակել պայքարը: Ալժիրցի մարզասերները ամբողջ մարզադաշտը հեղեղեցին թղթադրամներով՝ ակնարկելով, որ խաղը «պայմանավորված» է: Ալժիրյան ֆեդերացիայի բողոքը ՖԻՖԱ-ն չբավարարեց: Դրանից հետո մեծ մրցաշարերում վերջին տուրի հանդիպումներն սկսվում են միևնույն ժամին: Սակայն դա էլ չի օգնում, եթե հիշենք Եվրո-2004-ի Շվեդիա-Դանիա հանդիպումը, երբ սկանդինավցիները խաղի կես մասը գնդակը գլորում էին խաղադաշտի կենտրոնում՝ իտալացիներին դուրս թողնելու համար:
«Մարդկային ստորությունը սահման չունի»՝ ինչպես ասում էր Անատոլի Բիշովեցը: Բայց, այնուամենայնիվ, թույլ տամ ասել, որ ֆուտբոլն այն խաղն է, որտեղ այսպիսի վատ տղաներն ընդամենը իրենց դերն են խաղում…
Ալեքսեյ Տրետյակ
Աղբյուրը՝ «Чемпионат.com»
Թարգմանություը՝ iLur.am
‘