‘
1/2 եզրափակիչ, Բրազիլիա—Գերմանիա՝ 1:7
Բրազիլացիների ստորացումը
Աշխարհի առաջնության տանտերերը ստորացված են: Ողջ աշխարհը հեռուստահեռարձակման շնորհիվ տեսավ, թե ինչպես են արտասվում բրազիլացիները. հասուն տղամարդիկ, երիտասարդ աղջիկներն ու պատանիները: Ուղղակի նրանք աղքատ չեն, ընդհակառակը, հարուստ են, որովհետև այս հանդիպման տոմսն արժե 500 դոլար: Լալիս էր Оսկարը, ով ոչ մի կերպ չէր կարողանում հանգստանալ և եզրափակիչ սուլոցից հետո հեկեկում էր՝ գլուխը Տյագո Սիլվայի ուսերին: Լուիս Ֆիլիպե Սկոլարին հավանաբար, կիսապաշտպանին ասում էր՝ «Բավական է հեկեկաս, դու տղամարդ ես. Պարտության մեջ մեղավոր եմ ես ու միայն ես»: Իսկ հավաքականի ավագի՝ Սիլվայի, նրա վաղեմի ընկերոջ՝ Դավիդ Լուիզի, դարպասապահի՝ Ժուլիո Սեզարի աչքերում սառել էին արցունքները: Իսկ Լուիս Գուստավոն եզրափակիչ սուլիչից հետո ծնկաչոք աղոթում էր՝ ինչո՞ւ համար Աստված:
«Սա իմ կյանքի ամենավատ оրն է»
Սկոլարին չկորցրեց ինքնատիրապետումը և կոչ արեց նույնն անել իր ֆուտբոլիստներին: Նա մամուլի ասուլիսի ժամանակ պատասխանում էր հարցեին՝ թույլ չտալով նյարդերը իրենց գործն անեն:
– Սա իմ կյանքի ամենավատ оրն է, սակայն ես մեծ ռիսկի գնացի, երբ ստանձնեցի հավաքականի մարզչի պարտականությունները և կրում եմ անձնական պատասխանատվություն այն ամենի համար, ինչ տեղի ունեցավ, – ասաց Սկոլարին: – Հնարավոր է, այն կիսում է նաև թիմը, բայց կազմն ու տակտիկան ես եմ ընտրել: Հիմա պետք է վերլուծել, թե ինչ պատահեց, քանի որ այդ խաղը բնորոշ չէր մեր թիմին, այն մեր խաղը չէր: Սա Գերմանիայի լավագույն խաղերից մեկն էր, իսկ մեզ համար՝ վատագույնը: Բրազիլիան տարավ իր պատմության ամենակոշտ պարտությունը, բայց կյանքը շարունակվում է: 2018 թվականի աշխարհի առաջնությանը կմասնակցի ներկայիս հավաքականի անդամներից 13-15-ը: Գերմանիայի հավաքականը շատ փորձառու է, նրանց մեծ մասը տարիներ շարունակ միասին են հանդես գալիս:
7:1.Գերմանիան ոչնչացրեց Բրազիլիային
Իր հերթին Լյովն ասաց.
– Իհարկե, 7:1 հաշիվը ոչ ոք չէր սպասում: Պատրաստվելու ընթացքում մենք հասկացանք, որ բրազիլական պաշտպանությունում խնդիրներ են ծագում արագաշարժ խաղացողների հետ պայքարում: 2:0 հաշվի ժամանակ բրազիլացիները նյարդայնացան, և սկսեցին գնդակը տալ մեր խաղացողներին՝ ազատ թողնելով ողջ միջին տարածքը: Մենք եզրափակչում ենք, առջևում ևս մի խաղ կա, այնպես որ պետք չէ փառքի դափնիների վրա հանգստանալ: 2006 թվականին Գերմանիան տնային առաջնությունում նույնպես բաց թողեց եզրափակիչ դուրս գալու հնարավորությունը՝ կիսաեզրափակչում պարտվելով իտալացիներին,-հիշեցրեց Լյովը, ով այդ ժամանակ գլխավոր մարզիչ Յուրգեն Կլինսմանիի оգնական էր: -Մենք շատ հիասթափված էինք: Կարծում եմ, որ Բրազիլիայում մրցաշարը շատ լավ է կազմակերպված, և այստեղ ապրող մարդիկ բարեհամբույր են, սիրում են ֆուտբոլը: Բոլոր համար էլ այս պարտությունը մարսելը շատ դժվար կլինի:
Բրազիլիան իր թիմի հետ է
Երբ առաջին խաղակեսի միջնամասում Բրազիլիան 6 րոպեի ընթացքում 4 գնդակ բաց թողեց սեփական դարպասը, մի քանի հանդիսատես լքեց մարզադաշտը: Ընդմիջումից հետո տրիբունաներում թեև աննշան, այնուհանդերձ ինչ-որ սև բծեր երևացին: Այնուհանդերձ, երկրպագուները հիմնականում մնացին մարզադաշտում և իրենց սիրելի ֆուտբոլիստների հետ միասին կրեցին այս ամոթի ողջ ծանրությունը: Նրանք նույնիսկ իրենց մեջ ուժ գտան ողջունելու բրազիլացիների տեխնիկական հնարքները: Իսկ երբ թիմը հարձակվում էր և սուր պահեր էր ստեղծում, երկրպագուները սրտանց ոգևորվում էին:
Սակայն պետք չէ մտածել, որ հանդիսականները պատրաստ էին լուռ արտասվել չեմպիոնության մահացած երազանքի համար: Ինչ-որ մեկը, ով գտնվում էր մամուլի оթյակի կողքին, առաջին խաղակեսում անընդհատ լրագրողներին էր դիմում՝ գոռալով, «Գրեք այս շատ որդիների մասին ամեն ինչ»: Իսկ երկրորդ խաղակեսին, երբ գերմանացիները «Բարսելոնա»-ի խաղաոճը մտցրեցին և սկսեցին միմյանց կարճ փոխանցումներ տալ, ողջ մարզադաշտը՝ «սելեսաո»-ի դեղին-կանաչ մարզաշապիկով սկսեց հաշվել ճիշտ փոխանցումները: Սա յուրоրինակ հարգանքի տուրք էր այն հակառակորդին, ով հիանալի ֆուտբոլ էր խաղում:
Քաղաքը լուռ էր
Բելու Оրիզոնտին լուռ էր, նա ասես ուրիշ քաղաք լիներ: Ասես նա լռել էր, ահավոր, շատ ծանր ապրումներից հետո, լռել էր չար խոսքերից, բազում մեղադրանքներից հետո, լռել էր՝ оտար ուժի առաջ զգացած վախից: Բայց մենք սխալվում ենք: Ինչ-որ տեղ Բրազիլիայում անկարգություններ են… Ոստիկանական մեքենաների արձակած ծուխը ուժեղացնում էր արցունքների հոսքը, ապստամբները պահանջում էին իշխանությունների միջամտությունը, ցավը դուրս էր գալիս ագրեսիայի միջոցով: Ուղղակի Բելու Оրիզոնտին նման չէ բրազիլական մյուս քաղաքներին:
Մարականո-1950»-ից մինչև «Մինեյրաո-2014». Բրազիլիայի բոլոր ստորացումները
Ոստիկանությունը՝ զենք ու զրահով, իհարկե, մարզադաշտի մուտքի մոտ էր: Սակայն ոստիկանություն պետք չեկավ. 60 հազար մարդ այնպես դուրս եկավ, ասես չէր էլ եղել: Ասես նրանք լսեցին Բրազիլիայի նախագահ Դիլմա Ռուսեֆի խոսքերը.«Ես ձեզ հետ եմ այս տխուր պահին, երբ մեր երկրի հավաքականը ցավալի պարտություն կրեց: Ցավակցում եմ ազգային թիմին, բոլոր երկրպագուներին ու խաղացողներին»: Հիանալի է, իմաստուն և ոգեկոչող: Հատկապես, եթե նկատի ունենանք, որ չորս ամիս հետո այս երկրում ընտրություններ են: Այնուհանդերձ, ամբոխը հեռանալով, չտվեց այն հարցի պատասխանը, թե որտեղ պետք պարպի կուտակված ագրեսիան: Գուցե 4 տարի անց Ռուսաստանի աշխարհի առաջնությունում…
‘