‘
Երբևէ ձեզ հարց չեք տվել, թե ինչու ՍերԺ Սարգսյանը, Բագրատյանը, Հայրիկյանը, Րաֆֆին ու մնացած այլ գործիչներ փորձում են իրենց վերագրել իննսունականներին տեղի ունեցած իրադարձությունները, այլ ոչ թե 2000-ականներին, կամ 2010-ականներին: Ոչ թե այն պատճառով որ այդ թվերին բան տեղի չի ունեցել, այլ պարզապես Հայաստանում հպարտանալու բաները տեղի են ունեցել միայն իննսունականներին, իսկ դրանից հետո ինչո՞վ հպարտանային: Չնայած լիքը ժամանակ ունեին ու կարող էին այս վերջին տասնհիգ տարվա մեջ էլ ինքանդրսևորվել, սակայն հարցն էլ նրանում էր, որ միայն Տեր-Պետրոսյանի օրոք բոլոր այս գործիչներն իրենցից որևէ արժեք էին ներկայացնում, իսկ նրանից հետո նրանք բոլորն արժեզրկվեցին, ինչպես 2008 թվականին արժեքավորվեցին այն գործիչները, ովքեր կանգնեցին շարժման կողքին և արժեզրկվեցին հենց այն պահին, երբ հեռացան շարժումից:
Տեր-Պետրոսյանը ինչ անի-չանի, բոլորի պլանկաները բարձրացնում է, ու այս բանը լավ հասկանալով էլ այս գործիչները փորձում են ինքնահաստատվել Լևոնի հետ համեմատվելով, կամ Լևոնի արածները իրենց վերագրելով:
‘