‘
«Հայաստանի բնակչության մեծամասնությունը իր տրամադրությամբ ընդդիմադիր է: Շատ քիչ մարդիկ կան, որոնք համարում են, թե երկրում ամեն ինչ լավ է, եւ բոլոր խնդիրները լուծված են: Այսօր շատ կարեւոր է, որ քաղաքացիները տեսնեն, որ ռեալ ուժ է ձեւավորվել, որը կարող է հարցեր դնել եւ հարցեր լուծել, ինչպես, օրինակ, եղավ 2008 թվականին՝ մարդիկ հավատացին, որ Լեւոն Տեր-Պետրոսյանը իր հեղինակությամբ այն ուժն է, որը կարող է համախմբել քաղաքական դաշտը»:
Այս մասին «Կենտրոն» հեռուստաընկերության «Ուրվագիծ» հաղորդման ժամանակ նշեց Հայ ազգային կոնգրեսի վարչության անդամ, հրապարակախոս Հրանտ Տեր-Աբրահամյանը: «Այսօր մարդիկ պետք է տեսնեն, որ միմյանցից տարբեր քաղաքական պատմություններ ունեցած երեք ուժեր՝ Հայ ազգային կոնգրեսը, Բարգավաճ Հայաստանը եւ Ժառանգությունը, միավորվել են, եւ քաղաքացին պետք է ստանա այդ ուժերի միավորման ազդակը: Այս ձեւով կլուծվի մարդկանց վախի, թերահավատության խնդիրը, եւ հենց դրա արդյունքում էլ հրապարակը բազմամարդ կլինի»,- հայտարարեց Հրանտ Տեր-Աբրահամյանը:
Նրա խոսքով՝ «այս պրոցեսը երկկողմանի է. օրինակ, եթե պայմանական 100 հոգով հանրահավաք անես, եւ այդ հանրահավաքին որեւէ քաղաքական ուժ պահանջի իշխանության հրաժարական՝ դա անլուրջ կլինի, քանի որ այստեղ հարցը ոչ թե քանակն է, այլ այն, թե դու ու՞մ ես ներկայացնում. եթե ներկայացնում ես 100 մարդու, ապա չես կարող մեծ պահանջներ դնել: Երկկողմանի ասելով՝ նկատի ունեմ, որ մի կողմից հասարակությունն է, որը կա՛մ վստահելու է այս պրոցեսին եւ իր վստահությունը ցույց է տալու իր մասնակցությամբ, կա՛մ ոչ, մյուս կողմից՝ քաղաքական ուժերն են, որոնք, ի վերջո, պետք է հստակ ուղերձներ հղեն հասարակությանը, որովհետեւ հասարակությունը հիմար չէ: Բացի մասնակցելուց՝ մարդիկ կգան եւ կգնահատեն, թե արդյո՞ք այդ ուղերձներն այն ուղերձներն են, որոնք իրենք են ցանկանում լսել»,- նշեց հրապարակախոսը:
Խոսելով երկրում առկա խնդիրների լուծման եղանակների մասին՝ Հրանտ Տեր-Աբրահամյանը հայտնեց, որ այն պարագայում, երբ իշխանությունը ընկալվում է որպես ոչ լեգիտիմ, բռնապետական կամ ավազակապետական, ապա կա միայն մեկ տարբերակ՝ հասարակական-քաղաքական ուժերի լայն համախմբում՝ անկախ իրենց միջեւ եղած տարաձայնություններից, եւ զանգվածային ալիքի հասնացում: «Իհարկե, մեզ մոտ շատ են եղել նման ալիքներ եւ, ըստ էության, դրանք իրենց առջեւ դրած հիմնական նպատակին չեն հասել, բայց դրանից չի հետեւում, որ այդ ճանապարհը սխալ ճանապարհ է, քանի որ համաշխարհային պատմությանը այլ ճանապարհ հայտնի չէ: Հասարակություններ կան, որոնք 50-70 տարի նույն ձեւով պայքարել են»,- հավելեց Կոնգրեսի վարչության անդամը: Անդրադառնալով զինված ապստամբության տարբերակին՝ Հրանտ Տեր-Աբրահամյանը նշեց, որ դա ունի իր բարդությունները՝ անհրաժեշտ են ռեսուրսներ՝ փող, զենք, զենքին վարժված մարդիկ եւ այլն եւ այլն, իսկ այսօր Հայաստանում ոչ ոք պատրաստ չէ պատասխանատվություն ստանձել այդ ճանապարհով իշխանափոխություն անելու համար: Արդյունքում՝ մնում է միայն խաղաղ ճանապարհը:
«Անկախ Հայաստանի պատմության մեջ չի եղել այնպիսի իրավիճակ, երբ հանրահավաքային ալիքին միանան ուժեր, որոնք խորհրդարանում ունեն պատկառելի ներկայություն: Ազգային ժողովում իշխանական մեծամասնությունը այժմ սահմանին է: Հանրահավաքները սովորաբար միշտ եղել են, իսկ խորհրդարանում իշխել է բացարձակ մեծամասնությունը: Նախորդ փուլերում միշտ եղել են արտախորհրդարանական ուժեր, սակայն այսօր մենք տեսնում ենք, որ խորհրդարանի 30-ից 40 տոկոսը ներկայացնող խմբակցությունները դուրս են եկել հանրահավաքի, ինչը իրոք փոխում է իրավիճակը: Մենք տեսնում ենք, որ եթե փողոցում պրոցեսներ ծավալվեն, դրանք զանգվածայնություն ստանան, եւ քաղաքական ուղերձները բավականին հստակ լինեն, ապա խորհրդարանում հնարավոր է, որ վիճակը փոխվի, եւ դա արդեն լրիվ ուրիշ պատմություն է դառնում. հնարավոր է՝ այդ իշխանական մեծամասնությունը փլուզվի. սա սցենարներից մեկն է»:
Իր խոսքում հրապարակախոսը նշեց նաեւ, որ չի կարծում, թե Հայաստանի խնդիրը կոնկրետ անձերն են. «Նույն մարդը տարբեր համակարգերի մեջ դրսեւորում է տարբեր վարքագիծ: Եթե պատրաստվում ես մարդկանց փոխել, ապա դա ոչ թե քաղաքականության խնդիր է, այլ բարոյականության»,- ասաց նա:
Անդարդառանալով սահմանադրական փոփոխություններին՝ Հրանտ Տեր-Աբրահամյանը շեշտեց, որ այսօր էլ Հայաստանը ունի շատ դեմոկրատական սահմանադրություն, եւ հիմնական խնդիրը Սահամանադրության չգործելն է, ինչն արդեն քաղաքական հարց է, այլ ոչ թե իրավական: «Օրինակ՝ եւ՛ Գերմանիայում, եւ՛ Հյուսիսային Կորեայում գործում է խորհրդարանական համակարգ, մի՞թե դրանք նույնն են՝ պարզ է, որ քաղաքական իմաստով դրանք արմատապես տարբեր քաղաքական համակարգեր են, բայց իրավական իմաստով նույնն են՝ երկու տեղում էլ պառլամենտական է: Այսինքն՝ թղթային ձեւակերպումով համակարգ չի փոխվելու, եւ մանավանդ՝ Հայաստանի պայմաններում, քանի որ խորհրդարանական համակարգը ենթադրում է տնտեսապես ուժեղ, անկախ հասարակություն եւ զարգացած կուսակցական համակարգ, ինչը Հայաստանում չկա»,- հավելեց հրապարակախոսը:
Մանրամասները՝ տեսանյութում:
‘