‘
Չնայած այս տարվա առաջին երեք շաբաթներին արձանագրված 12 զոհին, իշխանական, զինվորական վերնախավը չհրաժարվեց իր ավանդական խրախճանքից` Բանակի օրվան նվիրված համերգից ու կերուխումից: Պարզվում է` համերգը հակասթրեսային թերապիա է զոհերի ընտանիքների ու հարազատների համար: Նախօրեին «Հրապարակի» հետ զրույցում այսպես է բացատրել Սեյրան Օհանյանը, ով օպերային թատրոնի նախասրահում հյուրերին էր դիմավորում: Նախարարները, պատգամավորները, բարձրաստիճան զինվորականները, մի խոսքով՝ փոքր ու մեծ չինովնիկները, այնպիսի հպարտությամբ էին լսում էկրանից հնչող 18-20 տարեկան սահմանապահների շնորհավորական ուղերձն ու հայրենիքին նվիրված ձոնը, կարծես այդ սահմանապահներն էին իրենց որդիները և ոչ թե բանակից խուսափող արտոնյալները:
Բնականաբար, դահլիճի դռները փակ էին հատկապես ընդդիմադիր ազատամարտիկների առջև, ովքեր իրենց ներդրումն ունեն արցախյան պատերազմի հաղթանակում: Համերգի կարևորության վերաբերյալ թերթը հարց է ուղղել Սեյրան Օհանյանին:
— Պարոն նախարար, վերջին օրերին շատ քննադատություններ հնչեցին Ձեր հասցեին, որ 12 զոհն անգամ չստիպեց հրաժարվել համերգից, հնարավոր չէ՞ր բանակի օրվա միջոցառումներից համերգային մասը հանել:
— Նախևառաջ ասեմ` մենք 7 զոհ ունենք, որոնք զոհվել են հայրենիքի համար և բարձր են պահել ազգի արժանապատվությունը և բանակի մարտական ոգին: Բոլորի հուղարկավորության ժամանակ մենք էսպես արժանապատվորեն ենք իրականացրել այդ ամենը, և ծնողները, հարազատներն էլ են դա հասկանում: Եվ այսօրվա միջոցառմանը, որը որ կոչվում է բանակի 23-րդ տարեդարձին նվիրված հանդիսավոր միջոցառում, հիմնական ելույթները, հիմնական մշակութային ցուցադրական պահերը վերաբերում են հենց հերոսությանը, վերաբերում են հայրենիքի պաշտպանությանը, այս հանդիսավոր արարողության ժամանակ ներկա են լինելու շատ-շատ ազատամարտիկների, անցած տարվա զոհված զինծառայողների ծնողներ, ու նրանք հպարտանում են մեր բանակի համար: Պետք չէ շահարկել, որ բանակի տոնը կամ այլ տոները… ինչո՞ւ չենք ասում, որ այլ տոնակատարություններ որ լինում են, և այդ պահին մարդ է զոհվում, ինչո՞ւ են տոնում: Տոնակատարությունները մեր տարեկան օրացույցի շրջանակներում են և պետք է կատարվեն: Ընդ որում, դրանք հենց նրա համար են, որ ժողովրդին ոգևորեն, տոնական տրամադրություն ստեղծեն, և հենց այն վիշտը, որը որ կա մեր զոհված զինծառայողների հարազատների մոտ, այդ վիշտը նաև հանեն: Կարծում եմ, որ այսպիսի շփումները յուրաքանչյուրի արժանապատվությունը և ժամանակն էլ ավելի են ամրապնդելու հպարտությունը յուրաքանչյուր զոհվածի նկատմամբ, նրանց անցած ճանապարհի նկատմամբ: Անկասկած, առաջին գծում լարված իրավիճակ է, զինվորականի համար այսպիսի մի ասացվածք կա, որ զինվորականի համար տոնը նման է, ինչպես ձին հարսանիքի ժամանակ, ամբողջությամբ զարդարված է, բայց հիմնական ուշադրությունը բանակն է, զգոնությունը և առաջին գիծն է: Պետք չէ շահարկել, որ բանակի տոնը…
Մանրամասները՝ թերթի այսօրվա համարում։
‘