‘
Սերժ Սարգսյանի «չեխական ասույթներն» արդեն բավական հանգամանալից քննարկվել են, ամեն ինչ մանրակրկիտ վերլուծվել է, ու գնահատականներ տրվել են:
Բայց մի բան ինձ համար անհասկանալի է մնացել:
Պատասխանելով Լարիսա Գրիգորյանի հարցին՝ «ինչպե՞ս կարելի է կանխել օրեցօր ահագնացող արտագաղթը և սաստկացող աղքատությունը», Սերժ Սարգսյանն ասում է. «…Ինչ վերաբերում է ահագնացող արտագաղթին, դուք հայոց լեզվի ուսուցիչ եք, բայց լավ չեք հասկացել ահագնացող բառի իմաստը»…
Էստեղ, խոստովանեմ, իմ հետաքրքրությունը բազմապատկվեց, քանի որ Սերժն ինքը, ինձ նման, ավարտել է պետհամալսարանի բանասիրական ֆակուլտետը (թեկուզև՝ երեկոյան բաժինը), իսկ բանասիրականի դիպլոմի մեջ, որքան հիշում եմ, գրվում էր. «Տրվում է բանասերի, հայոց լեզվի ու գրականության ուսուցչի որակավորում»:
Ուստի ես, որպես այդ որակավորումն ստացած մարդ, մի քիչ լարվեցի ու ակնկալում էի նույն որակավորումն ստացած (թեկուզ երեկոյան բանասիրականում) մարդու կողմից առնվազն լեզվաբանական մի գյուտի վկան դառնալ ( էս ակնկալել-ն էստեղ չի սազում, որովհետև այն ինչ-որ դրական երանգ է պարունակում, այսինքն՝ ակնկալում ես լա՛վ բան: Մինչդեռ խոստովանեմ, որ իմ սպասումը մի քիչ նենգ-նախանձոտ-մասնագիտական էր. էդ ի՞նչ իմաստ ունի «ահագնացող» բառը, որ հայոց լեզվի ուսուցիչ Լարիսա Գրիգորյանն ու ես լավ չենք հասկացել, իսկ բանասեր Սերժը հասկացել է: Որովհետև, խոստովանեմ, ինձ համար «ահագնացող»-ը նշանակում էր ու հիմա էլ նշանակում է ահագին դարձող, մեծացող, ծավալվող, ու անհասկանալի էր, թե ուրիշ ինչպես կարելի է հասկանալ այդ բառը):
Բայց՝ ավաղ: Սերժ Սարգսյանը թվեր է շարում՝ այսքան ու այսքան տնտեսական աճ (ենթադրում եմ՝ ահագնացող), համախառն արտադրանքի ավելացում (ենթադրում եմ՝ ահագնացող ավելացում), ինչն էլ հանգեցրել է 2012 թ. արտագաղթի տեմպերի նվազմանը (ենթադրում եմ՝ ահագնացման հականիշն է):
Եւ ուրեմն՝ արդ, կարելի է ենթադրել, որ ճիշտ չէ ասել՝ «ահագնացող արտագաղթ»: Կարելի է ասել՝ ահագնացող տնտեսական աճ, կամ՝ համախառն արտադրանքն աճել է ահագնացող տեմպերով, հետևաբար՝ արտագաղթն էլ «ահագնացող տեմպերով» նվազել է: Այսինքն՝ «ահագնացողը» միայն դրական, լավ բանը կարող է բնութագրել, ոչ թե վատը: Իսկ արտագաղթը, ուրեմն, ըստ Ս.Սարգսյանի՝ էդքան էլ լավ բան չէ: Գոնե մխիթարվեն՛ք, որ Սերժն էլ է արտագաղթը վատ բան համարում ու չի՛ հանդուրժում, որ էդ վատ բանը բնութագրվի «ահագնացող» «բարի» բառով ( թեպետ՝ դրա արմատը ահ-ն է, այսինքն՝ վախ, սարսափ, որ էդքան էլ բարի իմաստ չունի): Հասկացա՞ք: Չէ՞: Ի՞նչը չհասկացաք:
Դե լավ, ձևեր եմ թափում: Որ ճիշտն ասեմ՝ ես էլ չհասկացա: Ուղղակի մեջս մի փոոոո՜քր հույս էր առկայծել, թե Սերժ Սարգսյանի «դարակազմիկ» «չեխական անկեղծացումների» մեջ, կարող է՝ բանականության մի հյուլե եմ գտել…
‘